Ο διεθνούς φήμης πιανίστας και συνθέτης Στέφανος Κορκολής επιστρέφει στη σκηνή του Half Note για μια σειρά νέων παραστάσεων που φέρουν τον τίτλο «Εφ’ όλης της ύλης». Για πέντε μόνο βραδιές, από Παρασκευή 10 έως Τρίτη 14 Φεβρουαρίου, ο Στέφανος Κορκολής έρχεται να μας ταξιδέψει στο μουσικό του σύμπαν με δικά του έργα, από τις πρώτες μουσικές του συνθέσεις και τα ορχηστρικά του, υπέροχα τραγούδια που ο ίδιος μας έκανε να αγαπήσουμε ως ερμηνευτής, αλλά και διασκευές κλασικών τραγουδιών που ο ίδιος έχει αγαπήσει σαν να είναι δικά του. Μαζί του η εξαιρετική ερμηνεύτρια Σοφία Μανουσάκη.



Η παράσταση «Εφ’ όλης της ύλης» δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια συναρπαστική μουσική αναδρομή στην καριέρα του διακεκριμένου πιανίστα και συνθέτη που ποτέ δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες του. Μια παράσταση που ενώνει το χθες με το σήμερα, περνάει από το ξένο ρεπερτόριο με απρόβλεπτες διασκευές και αναδεικνύει ότι η μουσική είναι μία - αυτό ακριβώς που υποστηρίζει με πάθος ο Στέφανος Κορκολής. Έχοντας ως αιχμή του μουσικού του δόρατος το τραγούδι «Θες», το οποίο έγινε τεράστια επιτυχία έντεκα χρόνια μετά την μαγική ερμηνεία του αείμνηστου Δημήτρη Μητροπάνου, ο Στέφανος Κορκολής μας καλεί να γίνουμε όλοι μια παρέα και να γυρίσουμε πίσω το χρόνο, χαρίζοντάς μας ένα ξεχωριστό πρόγραμμα με άκρως ανεβαστική διάθεση.



Ένα πολύχρωμο μουσικό ταξίδι πέρα από σύνορα και ετικέτες.





Ερμηνεία τραγουδιών: Σοφία Μανουσάκη

Σαξόφωνο – φλάουτο: Βασίλης Δεφίγγος

Κιθάρες – φωνή: Κωστής Πυρένης











HALF NOTE JAZZ CLUB

Τριβωνιανού 17, Μετς



Ώρα έναρξης: Παρ. & Σαβ.: 22.30, Κυρ., Δευτ., Τρ.: 21.30

Είσοδος: 15 ευρώ (μπαρ), 20 ευρώ (Β’ Ζώνη), 25 ευρώ (Α’ Ζώνη)



*** την Δευτέρα 13/2 έκπτωση 5 ευρώ σε όλες τις ζώνες για

κατόχους κάρτας ανεργίας και φοιτητές



Προπώληση:www.viva.gr,Public, SevenSpots, ReloadStores, MediaMarkt,

Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης
Πληροφορίες - Κρατήσεις: 210 9213310



www.halfnote.gr

www.facebook.com/halfnote.gr

Στις 13.30 περίπου το μεσημέρι 15 μέλη της αντιεξουσιαστικής ομάδας «Ρουβίκωνας» εισέβαλαν στο υπουργείο Εργασίας όπου ανέβηκαν στον 7ο και 8ο όροφο και κρέμασαν πανό που έγραφε «δεν θα ζήσουμε σαν δούλοι, δεν θα γεράσουμε επαίτες» ενώ έριξαν και φέιγ βολάν με συνθήματα για τις συντάξεις, χωρίς να πειράξουν κάποιον από τους εργαζόμενους του υπουργείου ή να κινηθούν προς το γραφείο της υπουργού.'Αμεση ήταν η κινητοποίηση της αστυνομίας που έσπευσε στο σημείο και προχώρησε στην προσαγωγή και των 15 μελών του «Ρουβίκωνα» που εισέβαλαν στο υπουργείο Εργασίας (πληροφορίες: ΑΠΕ - ΜΠΕ).
Στο indymedia ανεβηκε στη συνέχεια το εξής κείμενο: Ρουβίκωνας: Δεν θα ζήσουμε σαν δούλοι,δεν θα γεράσουμε επαίτες.

«Δεν είναι καθόλου καινούρια η ιδέα ότι ο εργαζόμενος, όταν τελειώνει τον χρόνο λειτουργίας του πρέπει να πετιέται. Αυτός ήταν ο κόσμος που έζησαν όλες οι γενιές απο τους παππούδες μας και πίσω. Όταν έρχονταν η ώρα να μην μπορεί πια να εργαστεί επαφίονταν στην τύχη, στην αποταμίευση και τους οικογενειακούς δεσμούς πόσο και πως θα ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του. Για έναν άνθρωπο ενός αιώνα πίσω, οι σημερινές συντάξεις πείνας θα φαίνονταν μια χαρά, το να καλύπτει κάποιο ταμείο μέρος των ιατρικών εξόδων θα ήταν δώρο. Αυτός ο άνθρωπος, έναν αιώνα πίσω, είναι το καλούπι για τον νέο σημερινό άνθρωπο που κατασκευάζει το κράτος και το κεφάλαιο. Είναι από τα μεγαλύτερα αστεία ότι οι ιδέες της «φιλελευθεροποίησης», των «ανοιχτών αγορών», της ατομικής διαπραγμάτευσης των εργασιακών σχέσεων, οι «μεταρρυθμίσεις» είναι οι καινούριες ιδέες. Είναι οι παλιότερες που υπάρχουν κι αν οι δικές μας γενιές τις ακούν πρώτη φορά είναι γιατί αιματηροί κοινωνικοί αγώνες στο παρελθόν τις πέταξαν στο περιθώριο και επέβαλλαν ένα ελάχιστο ευζωίας και κοινωνικής πρόνοιας ως αντάλλαγμα για την κοινωνική ειρήνη που τόσο επιθυμούν πάντοτε τα αφεντικά.»

«Αυτό που το κράτος και το κεφάλαιο λέει στους σημερινούς υπερήλικες είναι ένα τεράστιο «ας προσέχατε». Τους λέει ότι ήταν ηλίθιοι που πίστεψαν ότι οι ασφαλιστικές εισφορές θα επιστρέψουν σε αυτούς. Τους λέει ότι ήταν αφελείς αν φαντάστηκαν ότι οι παραχωρήσεις του «κοινωνικού κράτους» θα διατηρούνταν ως μια ταξική «συμφωνία κυρίων» (η κοινωνικών εταίρων) για πάντα. Τους ζητά να αντιληφθούν την αχρηστία τους στον κόσμο που χρειάζεται διαρκώς ανάπτυξη, δηλαδή μεγαλύτερο κομμάτι πίττας για τους αστούς.»

«Το ίδιο λέει και σε όλους όσους εργάζονται ή ελπίζουν ότι θα βρουν δουλειά. Τα ψέματα τελείωσαν, προνοείστε για τα γηρατειά σας. Πόσο νέα ιδέα είναι αυτή πράγματι…»

«Το κεφάλαιο δεν θέλει να πληρώνει άλλο την επιβίωση των γερασμένων αλόγων, ούτε άμεσα μέσω εισφορών, ούτε έμμεσα μέσω φόρων. Αυτά τα χρήματα πρέπει να τα βάλει στην τσέπη του. Και ο σημερινός εργαζόμενος, από τα ψίχουλα που θα παίρνει, όσο έχει δουλειά θα πρέπει να φροντίσει να ζήσει και μετά την εργασιακή αποστράτευση. Και η λύση γιαυτό είναι η ιδιωτική ασφάλιση. Γιατί να μην έχουμε καμιά αμφιβολία, η πλήρης ιδιωτικοποίηση της δημόσιας ασφάλειας είναι το τελικό στάδιο αυτής της διαδικασίας που ζούμε. Και η ιδιωτικοποιημένη ασφάλεια, μέσα σε μια ιδιωτικοποιημένη υγεία σημαίνει ότι αν δεν βρεις τρόπο να πληρώνεις σοβαρά ασφαλιστική εταιρεία από τα 20 σου στα 65 ατύχησες. Ατύχησες επίσης και αν στο μεταξύ η εταιρεια φαλιρίσει. Θα πρέπει τότε να ζήσεις με κάποιο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», κάτι ψιλά τα οποία ένα «μικρό και ευέλικτο κράτος» θα χορηγεί μεγαλόψυχα στην πλέμπα των γεροζητιάνων.»

«Αυτή είναι η κατάληξη της συλλογικής ντροπής να παλεύουν όλο και με χειρότερους όρους οι απόμαχοι να ζήσουν ή να πάρουν τα φάρμακά τους. Κι οτιδήποτε ακόμα διατηρείται, όπως πχ η δημόσια υγεία, δεν θα κρατήσει καιρό. Όλα αυτά τα χρόνια, το πως παίζεται το παιχνίδι των μνημονίων, το πως δηλαδή ξεδιπλώνεται η επίθεση του κεφαλαίου στους εργαζόμενους και στην κοινωνική βάση, αυτό μας δείχνει. Και για αυτό είχαν προειδοποιήσει αναρχικοί και άλλοι αγωνιστές δεκαετίες τώρα.»

«Η Ε.Ε, και το ΔΝΤ είναι στην πραγματικότητα ι πολιτικοί επίτροποι αυτής της φιλελεύθερης μεταρρύθμισης που χρειάζεται απεγνωσμένα εθνικό και διεθνές κεφάλαιο.»

«Εναλλάσσοντας απαιτήσεις πάνω στην ίδια ακριβώς ατζέντα, έχοντας απέναντί τους αυτή την περίοδο τον Σύριζα, διαμορφώνουν στην πραγματικότητα χρονοδιάγραμμα πολλών ετών ώσπου τελικά να ολοκληρωθεί η φιλελεύθερη μεταρρύθμιση και εμείς να πρέπει να γίνουμε σαν τις γενιές πριν τους παππούδες μας αλλά με κινητά τηλέφωνα. Τώρα ζητάει το ΔΝΤ νέα μείωση συντάξεων. Αν ο Σύριζα παίξει όμορφα τον ρόλο του θα κοπεί κατι μικρό στην ζούλα τώρα και η επίσημη μείωση θα γίνει στην επόμενη αξιολόγηση. Το ίδιο ισχύει και για όλα τα εργασιακά δικαιώματα. Πλήρης απελευθέρωση απολύσεων. Κατάργηση κάθε αποζημίωσης απόλυσης. Βασικός μισθός. Όλα.»

«Γιατι θα έρθουν κι άλλες αξιολογήσεις. Ο καθένας μπορεί να μαντέψει τι θα χάσουμε και με ποιά σειρά από όσα έχουν απομείνει. Είναι ένα θέατρο σκιών και η φιγούρα του Σύριζα έφερε νέο ενδιαφέρον στο έργο. Εξασφάλισε ότι το κοινό θα παραμείνει να παρακολουθεί απαθές. Δυσαρεστημένο όσο και αποχαυνωμένο. Ενώ την ίδια στιγμή μανάδες και πατεράδες, συνταξιούχοι δεν θα μπορούν να πληρώσουν λογαριασμούς και φάρμακα, τα νοσοκομεία θα πνέουν τα λοίσθια, όλοι θα δουλεύουν σπαστά μεροκάμματα για 3€ την ώρα ανασφάλιστοι (και όταν αυτό γίνει και επίσημος νόμος τότε τα ποσοστά ανεργίας θα καταρρεύσουν).»

«Το υπουργείο εργασίας είναι ο βασικός ιμάντας μεταφοράς αυτών των αποφάσεων στην κοινωνική βάση. Αυτός είναι και ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ. Μέσα σε αυτόν τον μηχανισμό ο Ρουβίκωνας απευθύνει κάλεσμα κινητοποίησης και οργάνωσης στην κοινωνική βάση. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να παρακολουθούμε την επανάληψη της ίδιας ακριβώς σκηνής. Θεσμοί, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, αξιολόγηση, νέα μέτρα. Δεν υπάρχει λόγος να παίρνουμε καν σοβαρά αυτό το θέατρο σκιών.»

«Πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στην ησυχία και, όλο και περισσότερο, την επιβίωση.»

«Πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να ζήσουμε σαν δούλοι και να γεράσουμε επαίτες.»

«Πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και στις γενιές που έρχονται και σε αυτές που φεύγουν, τους πιο αδύναμους της κοινωνικής μας θέσης.»

«Η απάντηση είναι μία:

Οργάνωση και αγώνας»

Τη συμμετοχή του στην πανελλαδική στάση εργασίας από τις 7.00 το πρωί μέχρι τις 15.00 των εργαζομένων στα νοσοκομεία, την Τετάρτη 1η Φλεβάρη, ανακοίνωσε το Σωματείο εργαζομένων στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ).
Στο πλαίσιο της στάσης, διοργανώνει συγκέντρωση στις 12 στην 7η ΥΠΕ.

Διεκδικεί να πληρωθούν εδώ και τώρα τα δεδουλευμένα στους εργαζομένους στα πλυντήρια, να σταματήσουν η σκλαβιά των εργαζομένων από τους εργολάβους και οι ατομικές συμβάσεις.

Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους!!!

Σε ανακοίνωσή του το σωματείο αναφέρει: «Δεν άργησε το σωματείο εργαζομένων να επιβεβαιωθεί για την εκτίμησή του ότι το μοναδικό σύγχρονο αίτημα για τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας στην καθαριότητα, σίτιση, πλυντήρια, γιατρούς, νοσηλευτές, διοικητικούς υπαλλήλους, εργαζόμενους στην τεχνική υπηρεσία είναι:
Η σταθερή και μόνιμη δουλειά με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.

Η κατάσταση που βιώνουν καθημερινά οι ασθενείς και οι εργαζόμενοι διαψεύδει την κυβερνητική προπαγάνδα περί αναβάθμισης των δημόσιων νοσοκομείων και περί στήριξης των εργαζομένων σε αυτά.

Τα προβλήματα παραμένουν οξυμένα. Για άλλη μία φορά οι εργαζόμενοι στα πλυντήρια είναι απλήρωτοι από τον εργολάβο (χρωστά το μισθό Δεκέμβρη και το επίδομα αδείας του 2016). Επίσης, σε εργαζομένη στην καθαριότητα, στο αίτημά της για 6 μήνη άδεια μητρότητας, τόσο ο ΟΑΕΔ όσο και η διοίκηση του νοσοκομείου απάντησαν αρνητικά! Η αιτιολογία αφορούσε το γεγονός ότι η άδεια εγκυμοσύνης δεν προβλέπεται από τη σύμβαση (με σύμβαση έργου η οποία προπαγανδίστηκε μάλιστα σαν εξαιρετικά ριζοσπαστική και φίλο-εργατική κίνηση από την πλευρά της συγκυβέρνησης), παρότι η πλειοψηφία των εργαζομένων σε καθαριότητα και σίτιση είναι γυναίκες!

Και τα δυο παραπάνω γεγονότα αποδεικνύουν ότι ο κεντρικός κυβερνητικός στόχος - σύμφωνος και με τις ευρωπαϊκές οδηγίες - ήταν και είναι η διεύρυνση των ελαστικών πάμφθηνων εργαζομένων σε όλο το Δημόσιο που θα οδηγήσει στην κατάργηση της μονιμότητας και την εξασφάλιση για τα δημόσια νοσοκομεία με φθηνό εργατικό δυναμικό, με κουτσουρεμένα δικαιώματα, χωρίς την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού προκειμένου να στηριχθεί η ανταγωνιστικότητα. Έτσι από την αυθαιρεσία και τρομοκρατία των εργολάβων πήγαμε στο αίσχος των ατομικών συμβάσεων.

Απαιτούμε:

Να πληρωθούν άμεσα τα δεδουλευμένα των συναδέλφων!
Να δοθεί άδειά λοχείας στη συναδέλφισσα!
Να μονιμοποιηθούν όλοι οι επικουρικοί, οι συμβασιούχοι, οι εργαζόμενοι στην παιδοψυχιατρική και οι εργολαβικοί εργαζόμενοι!
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας!».

Νίκος Χουντής προς Κομισιόν:

• «Να σταματήσει άμεσα η διαδικασία πώλησης της Εθνικής Ασφαλιστικής»

• «Γιατί ενεργοποιείτε τον “κόφτη” και πουλάτε την «Εθνική Ασφαλιστική», αφού η Εθνική Τράπεζα υλοποίησε όλες τις δεσμεύσεις της;»

Το γεγονός ότι ο δανειστές επιμένουν «πεισματικά» να ενεργοποιήσουν τον προληπτικό «κόφτη» και να επιβάλλουν στην Εθνική Τράπεζα να πουλήσει την Εθνική Ασφαλιστική, για λόγους «τυπικούς», επειδή δηλαδή δεν πρόλαβε τις χρονικές προθεσμίες που είχε βάλει η ελληνική κυβέρνηση μαζί με τους δανειστές, καταγγέλλει με ερώτησή του προς την Κομισιόν, ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας, Νίκος Χουντής.

Πιο συγκεκριμένα, αφού αναφέρεται στο ιστορικό της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών τον Νοέμβριο του 2015, που φέρει την υπογραφή του Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης, Ευκλείδη Τσακαλώτου, επισημαίνει ότι, σε ό,τι αφορά την Εθνική Τράπεζα, το σχέδιο αναδιάρθρωσής της περιείχε την ύπαρξη «κόφτη» που προέβλεπε την πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής, σε περίπτωση που αναγκαζόταν να οδηγηθεί σε κρατική ενίσχυση άνω των 2 δις ευρώ, κατά τη διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης,.

Στη συνέχεια της ερώτησής του, αφού τονίζει ότι η Εθνική Τράπεζα κατάφερε να αποπληρώσει τις κρατικές ενισχύσεις υλοποιώντας τις δεσμεύσεις της, οι δανειστές επιμένουν να συνεχισθεί η διαδικασία πώλησης της Εθνικής Ασφαλιστικής, μολονότι δεν συντρέχουν πλέον ουσιαστικοί λόγοι.

Καταλήγοντας στην ερώτησή του, ο Έλληνας ευρωβουλευτής, αφού επισημαίνει ότι, τόσο οι εργαζόμενοι, όσο και η Διοίκηση της ΕΤΕ εκτιμούν ότι η πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής δεν είναι «επιχειρηματικά συμφέρουσα», ζητά από την Κομισιόν να σταματήσει άμεσα τη διαδικασία πώλησης της Εθνικής Ασφαλιστικής.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης:

Ο Σύλλογος Εργαζομένων της Εθνικής Ασφαλιστικής (ΕΑ) που εύλογα ενδιαφέρεται για την τύχη της επιχείρησης αναφέρει:

«Το Νοέμβριο 2015, κατά την διάρκεια της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης, όλες οι ελληνικές τράπεζες ήταν υποχρεωμένες να καταθέσουν αναθεωρημένα Σχέδια Αναδιάρθρωσης στην Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού.

Η συγκεκριμένη υποχρέωση πρόκυπτε από το γεγονός ότι οι τράπεζες θα χρειαζόντουσαν κρατική βοήθεια για να μπορέσουν να καλύψουν την απαιτούμενη κεφαλαιακή αύξηση. Η υποχρέωση έφερε την υπογραφή του Ευκλείδη Τσακαλώτου, Υπουργού Οικονομικών της Κυβέρνησης».

Το σχέδιο αναδιάρθρωσης της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ) προέβλεπε ως «προληπτικό κόφτη» την πλήρη πώληση της ΕΑ σε περίπτωση που δεν συγκεντρωθούν (Νοέμβριο 2015) τα απαιτούμενα κεφάλαια και αναγκαστεί να οδηγηθεί σε κρατική ενίσχυση άνω των 2 δις ευρώ. Υπήρξε χρονοδιάγραμμα για εύρεση αγοραστή έως 31/12/2016 και ολοκλήρωση της πώλησης έως 30/6/2016.

Η ΕΤΕ ενώ το Νοέμβριο 2015 δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα κεφάλαια, στις 15/12/2016 κατάφερε να αποπληρώσει τα υπό αίρεση μετατρέψιμα ομόλογα (CoCos) 2.029,2 εκατομμυρίων ευρώ, «αποσβένοντας» έτσι τις κρατικές ενισχύσεις.

Με δεδομένο ότι, εργαζόμενοι και Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας εκτιμούν ότι η πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής δεν είναι και επιχειρηματικά συμφέρουσα για την Εθνική Τράπεζα,

Ερωτάται η Επιτροπή :

Αφού υλοποιήθηκαν όλες οι αναληφθείσες δεσμεύσεις από την ΕΤΕ τι θα πράξει ώστε να σταματήσει άμεσα η πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής;

Δύο μασκοφόροι άνδρες άνοιξαν πυρ χθες Κυριακή εναντίον των πιστών που είχαν συγκεντρωθεί σε ένα τέμενος του Κεμπέκ στον νοτιοανατολικό Καναδά, προκαλώντας τον θάνατο έξι εξ αυτών και τον τραυματισμό ακόμη οκτώ, σε ένα περιστατικό το οποίο ο πρωθυπουργός της χώρας χαρακτήρισε «τρομοκρατική ενέργεια».

Περίπου στις 19:30 (τοπική ώρα, 02:30 ξημερώματα Δευτέρας ώρα Ελλάδας), στο τέλος της τελευταίας προσευχής της ημέρας, οι δύο άνδρες εισέβαλαν στο Κέντρο Ισλαμικού Πολιτισμού του Κεμπέκ και άνοιξαν πυρ εναντίον των συγκεντρωμένων πιστών.

Την ώρα εκείνη περίπου 50 άνθρωποι βρίσκονταν στο τέμενος, σύμφωνα με την Κριστίν Κουλόμπ εκπρόσωπο των υπηρεσιών ασφαλείας του Κεμπέκ. «Έξι άνθρωποι έχει επιβεβαιωθεί ότι έχουν σκοτωθεί, είναι ηλικίας 35 με 70 ετών», σημείωσε, προσθέτοντας ότι οκτώ ακόμη έχουν τραυματιστεί, ενώ 39 είναι σώοι και αβλαβείς.

Στο σημείο «έχει μεταβεί η αντιτρομοκρατική υπηρεσία», σημείωσε η ίδια.

«Καταδικάζουμε αυτή την τρομοκρατική ενέργεια εναντίον των μουσουλμάνων που βρίσκονταν σε έναν τόπο λατρείας και καταφυγίου», ανέφερε ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό σε ανακοίνωσή του.

«Η διαφορετικότητα είναι η δύναμή μας και ως Καναδοί η ανεξιθρησκία είναι μια πολύ σημαντική αξία για εμάς», υπογράμμισε ο Τριντό. «Οι μουσουλμάνοι είναι σημαντικό κομμάτι του εθνικού μας ιστού και αυτές οι παράλογες ενέργειες δεν έχουν καμία θέση στις κοινότητες, τις πόλεις και την χώρα μας», τόνισε.

Η αστυνομία δεν έχει δώσει στη δημοσιότητα πολλές λεπτομέρειες για την επίθεση.

«Οι δύο άνδρες φορούσαν μαύρες κουκούλες» και ένας εξ αυτών «είχε έντονη προφορά Κεμπέκ», δήλωσε ένας αυτόπτης μάρτυρας μιλώντας στο Radio Canada. Όταν άρχισαν οι πυροβολισμοί, «οι συγκεντρωμένοι έπεσαν στο έδαφος», πρόσθεσε.

«Δύο άνθρωποι συνελήφθησαν» και έχουν τεθεί υπό κράτηση, σημείωσε η Κουλόμπ, ο ένας «κοντά στο σημείο και ο άλλος ύποπτος» κοντά στο νησί ντ? Ορλεάν, περίπου 20 χιλιόμετρα από το τέμενος.

Ο δεύτερος ύποπτος συνελήφθη έπειτα από καταδίωξη της αστυνομίας, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.

«Προς το παρόν δεν υπάρχουν στοιχεία ότι υπάρχουν άλλοι ύποπτοι που να συνδέονται με το συμβάν», εξήγησε.

Το τέμενος αυτό βρίσκεται στη συνοικία Σεν Φουά, σε μια περιοχή όπου υπάρχουν πολλά καταστήματα και γραφεία, περίπου δέκα χιλιόμετρα από το ιστορικό κέντρο του Κεμπέκ.

Πέρυσι τον Ιούνιο στη διάρκεια του Ραμαζανιού άγνωστοι είχαν αφήσει ένα κεφάλι χοίρου μπροστά από τον χώρο αυτόν λατρείας.

Το περιστατικό σημειώθηκε λίγο μετά την ανακοίνωση του Τριντό ότι ο Καναδάς καλωσορίζει τους πρόσφυγες, αφού ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανέστειλε το αμερικανικό πρόγραμμα υποδοχής προσφύγων και εξέδωσε απαγόρευση για την είσοδο στις ΗΠΑ πολιτών από επτά μουσουλμανικές χώρες για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Ο Τριντό απεύθυνε το Σάββατο ένα μήνυμα ενότητας, υποσχόμενος να δέχεται στη χώρα όλους τους πρόσφυγες «ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους».




ΑΠΕ

Οι δραματικές εξελίξεις στον ΔΟΛ, σε συνδυασμό με την εκκρεμότητα που συντηρείται στο τηλεοπτικό τοπίο και την υπόθεση του «MEGA» ανοιχτή, προκαλούν έντονες αναταράξεις με εμφανή την απειλή για την πολυφωνία και την ενημέρωση των πολιτών.

Ύστερα από τη δημόσια παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ, η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων δηλώνουν: «Είμαστε πολύ ανήσυχοι επειδή η πολυφωνία των ΜΜΕ, ένας από τους πυλώνες κάθε δημοκρατικής κοινωνίας, διαλύεται με γρήγορους ρυθμούς…». «Η δημοσιογραφία είναι δημόσιο αγαθό και δεν πρέπει να θεωρείται πολυτέλεια. Ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς, όταν οι όμιλοι των ΜΜΕ πρέπει να έχουν στραμμένο το βλέμμα τους σε εκείνες τις δυνάμεις, οι οποίες επηρεάζουν άμεσα τους πολίτες».

Και συμπληρώνουν: «Οι αρχές της Ελλάδας πρέπει να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να αποτρέψουν το κλείσιμο των εφημερίδων «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ».

Στις διαδοχικές συναντήσεις, που είχαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων του ΔΟΛ και τα Σωματεία:

• Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων,Ν. Βούτσης έθεσε ζήτημα συνολικής αντιμετώπισης στον ΔΟΛ και στα ΜΜΕ μέσα από ένα θεσμικό πλαίσιο με τις κατάλληλες παρεμβάσεις και την συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων, κάτι που επανέλαβε στη Βουλή και ο Πρωθυπουργός.
• Ο Αντιπρόεδρος της ΚυβέρνησηςΙ. Δραγασάκης στην αντίστοιχη συνάντηση, αναφερόμενος στο ρόλο των Τραπεζών επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι παρά το γεγονός πώς οι Τράπεζες ελέγχονται από πλειοψηφίες επενδυτών, εντούτοις, στο πλαίσιο της λειτουργίας τους μπορούν, παράλληλα με τη διασφάλιση των απαιτήσεων που έχουν, να παίξουν τον ρόλο τους για να μην λείψουν οι εφημερίδες από το περίπτερο.

Στη συνάντηση, που ακολούθησε στην Τράπεζα της Ελλάδος ο διοικητής κ.Ι. Στουρνάρας εμφανίστηκε πρόθυμος να συνδράμει στο πλαίσιο, όμως, της λειτουργίας της τραπεζικής αγοράς.

Τεράστια είναι η ευθύνη κυβέρνησης και αντιπολίτευσης απέναντι στις εξελίξεις αυτές. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να αποσαφηνίσουν τη στάση τους και να δώσουν μια καθαρή απάντηση, κυρίως στους εργαζόμενους στον ΔΟΛ, που παραμένουν απλήρωτοι για μήνες, αλλά αυτοί κρατούν τις εφημερίδες ανοιχτές και στους άλλους συναδέλφους σε άλλα συγκροτήματα και ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, που εργάζονται κάτω από την ίδια αβεβαιότητα.

Οι Τράπεζες, οι οποίες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με χρήματα του ελληνικού λαού, οφείλουν να μην λειτουργούν με στενά χρηματοπιστωτικά κριτήρια και ιδίως όταν έχουν δώσει δάνεια με αέρα, τα οποία οδηγούν σε στραγγαλισμό της ενημέρωσης, με τους εργαζόμενους και πάλι να πληρώνουν το μάρμαρο.  Άλλωστε, με τέτοιες χαριστικές ρυθμίσεις από τις σημερινές διοικήσεις των Τραπεζών, που καταγγέλλονται και είναι στη φάση της δικαστικής έρευνας, πήρε στα χέρια του τον ΔΟΛ ο σημερινός του Εκδότης.

Εξηγήσεις, όμως, οφείλουν να δώσουν και όσοι ενεπλάκησαν στις διαβουλεύσεις και τα παζάρια (μεσολαβητές και άλλοι).

Ο Σταύρος Ψυχάρης, ιδιοκτήτης του ΔΟΛ, οφείλει να δώσει καθαρές εξηγήσεις και για τις ενέργειές του το διάστημα που προηγήθηκε. Η δήθεν εξυγίανση με μαζικές απολύσεις και την τότε συνδικαλιστική ανοχή, αλλά και οι αμοιβές σε μεγαλοστελέχη και εξωτερικές εργολαβίες, συμπλήρωσαν το προβληματικό management, που άρχισε με τη φούσκα του Χρηματιστηρίου και συνεχίστηκε. Οφείλει, όμως, να πει και τι ακριβώς πρόκειται να κάνει από αύριο και πού είναι τώρα τα λεφτά από τα αμπάρια με τα οποία πριν τρεις μήνες, διαβεβαίωνε, ότι θα αποζημιωθούν οι εργαζόμενοι.

Έχει υποχρέωση απέναντι στους εργαζόμενους του ΔΟΛ και στους αναγνώστες, γιατί αυτοί κρατούν μέχρι τώρα ανοιχτό τον ΔΟΛ.
Ειδικά, οι συνάδελφοι, που επιμένουν να κρατούν ανοιχτό «ΤΟ ΒΗΜΑ», «ΤΑ ΝΕΑ», το «ΒΗΜΑ FM», το «in.gr», τις ιστοσελίδες, τα περιοδικά και να χρηματοδοτούν τη λειτουργία τους επί μήνες με τους απλήρωτους μισθούς τους.

Ούτε ο Στ. Ψυχάρης, ούτε η Κυβέρνηση, ούτε και οι Τράπεζες έχουν δικαίωμα να τους φάνε τα λεφτά τους.

Κάπου εδώ αρχίζει το θέμα της Δικαιοσύνης.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ




esiea

Με εκδηλώσεις αλληλεγγύης στο δίκαιο αγώνα των αγροτών συνεχίστηκε την Κυριακή ο αγώνας επιβίωσης τους. 

Στο μπλόκο της Νίκαιας, συγκέντρωση συμπαράστασης διοργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Λάρισας εκφράζοντας την αλληλεγγύη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων στον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς. 

Στο μπλόκο του Αιγίου, σταμάτησε γυρνώντας από τα Γιάννενα, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. 

Εθελοντική αιμοδοσία, πραγματοποίησαν την Κυριακή, οι μικρομεσαίοι αγρότες στο μπλόκο του κόμβου Γερακαρίου, στην Αγιά Λάρισας.

Λαϊκό γλέντι αλληλεγγύης έστησαν το μεσημέρι της Κυριακής κατά τον δίωρο αποκλεισμό της εθνικής οδού, οι μικρομεσαίοι αγρότες των Χανίων, στο μπλόκο των Μεγάλων Χωραφιών έχοντας στο πλευρό τους εργατικά σωματεία, συλλόγους Γυναικών, αλλά και φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους. Στο πλευρό των αγροτών, βρέθηκε και ο βουλευτής του ΚΚΕ Μανώλης Συντυχάκης.

Το μπλόκο των Πραιτωρίων στο Ηράκλειο, επισκέφθηκαν το πρωί της Κυριακής, εργατικά σωματεία και ομάδες γυναικών. 

Την αγωνιστική τους αλληλεγγύη εξέφρασαν σήμερα, εργατικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, και στους αγρότες της Πρέβεζας, στο μπλόκο του Λούρου.

--Σε αποκλεισμό για μία ώρα του ρεύματος της Eθνικής Oδού Αθηνών - Λαμίας με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη στο ύψος του κόμβου της Ανθήλης προχώρησαν στη 1 το μεσημέρι της Κυριακής οι αγρότες που συμμετέχουν στο μπλόκο της Ανθήλης αλλά και αγρότες της ευρύτερης περιοχής Λαμίας, έχοντας στο πλευρό τους εργαζόμενους, ανέργους συνταξιούχους και σπουδαστές.

Το Συντονιστικό Μπλόκο Ανθήλης σημειώνει ότι η κίνηση αυτή «αποδεικνύει ότι οι αγρότες δεν λυγίζουν μπροστά στα ψέματα της κυβέρνησης για δήθεν ευνοούμενους αγρότες, ούτε στους εκφοβισμούς της για τα πρόστιμα που κινδυνεύει η Ελλάδα να καταβάλλει στην ΕΕ, δεν απογοητευόμαστε από αυτά τα κόμματα που μας καλούν να μη βγούμε στους δρόμους και στην ουσία στέκονται απέναντι και ενάντια στον αγώνα και τις δίκαιες διεκδικήσεις μας.

Δεν εφησυχάζουμε μπροστά "στα όμορφα τα σχέδια τα μεγάλα" για την αναδιάρθρωση της αγροτικής οικονομίας, για τις δήθεν καθετοποιημένες επιχειρήσεις και τις εταιρίες Logistics που εάν εμείς οι "στενόμυαλοι" αγρότες τις δημιουργήσουμε, τα προβλήματα μας ως δια μαγείας θα λυθούν. Ξέρουμε καλά ότι αυτές οι λύσεις δεν τις σχεδιάζουν για μας, αφού εμάς τους μικρούς και μεσαίους αγρότες μας λείπουν 99 για να βάλουμε στην άκρη 100 ευρώ.

Ο αγώνας μας είναι μακρύς και σκληρός, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να τον δώσουμε γιατί είναι αγώνας επιβίωσης και εμείς οι αγρότες είμαστε μαθημένοι μια ζωή από τέτοιους αγώνες.

Δεν είμαστε μόνοι μας, είμαστε μαζί με τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους άνεργους, του συνταξιούχους, τους νέους και τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, που πλήττονται και αυτοί από τις ίδιες πολιτικές που μας οδηγούν όλους μας στη φτώχεια, την εξαθλίωση και την ανεργία.

Καλούμε όλους τους αγρότες στο δρόμο. Να ενισχύσουμε περαιτέρω το μπλόκο, μετά από τους αγρότες από τη Μακρακώμη, τη Σπερχειάδα, το Δομοκό που ενώθηκαν μαζί μας εχθές.

Να δώσουμε όλοι μαζί το μόνο αγώνα που είναι ικανός να δώσει λύσεις στα άμεσα προβλήματα μας, αυτόν της αποφασιστικής και μαχητικής διεκδίκησης, κλείνοντας τα αυτιά μας σε όλους όσους μας θέλουν στη γωνία “καρτερικά προσμένοντας σωτήρες και σωτηρία”».




















πηγή 902.gr

Ασυνεπής παραμένει η εργοδοσία της Μακεδονικής Εκδοτικής ΕκτυπωτικήςΑΕ (σ.σ.: εκδίδει τις εφημερίδες «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη»), καθώς εξακολουθεί να συσσωρεύει οφειλές δεδουλευμένων πολλών μηνών χωρίς να τηρεί τις δεσμεύσεις της έναντι των εργαζομένων.

Έτσι, οι εργαζόμενοι στις εφημερίδες «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη», στα περιοδικά ένθετα και το πόρταλ της ΜΕΕ ΑΕ και οι Ενώσεις τους αντιδρούν με νέες κινητοποιήσεις:

Οι δημοσιογράφοι και το τεχνικό προσωπικό ήδη πραγματοποίησαν τρίωρη στάση εργασίας την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017, από τις 21.00 έως τις 00.00. Επιπλέον, δημοσιογράφοι, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό θα πραγματοποιήσουν 24ωρη απεργία από τις 06.00 το πρωί της Δευτέρας 30 Ιανουαρίου 2017 έως τις 06.00 το πρωί της Τρίτης 31 Ιανουαρίου 2017.

Η ΕΣΗΕΜ-Θ, η ΕΠΗΕΘ και η ΕΤΗΠΤ-Θ καλούν την εργοδοσία:

• Να καταβάλει άμεσα τα δεδουλευμένα που οφείλει στους εργαζόμενους.
  
  
• Να είναι εφεξής συνεπής στις υποχρεώσεις της έναντι των εργαζομένων και του νόμου.
  
  

---

ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ

ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ






ergasianet

«Η λογική των σταδιακών μεταβιβάσεων στην ιεράρχηση, τη δομή, το κύρος, τους κανόνες, και την ένταξη, είναι ο μυστικός τόπος γένεσης της κοινωνικής πραγματικότητας.»

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από την δ’έκδοση του 2ου τόμου του βιβλίουΚοινωνιολογία – Κοινωνική Οργάνωση και Πολιτισμικές Διεργασίες τουΝ. Χ. Τάτση, Εκδόσεις Οδυσσέας 1994. Ο συγγραφέας προσεγγίζει ένα ζήτημα μεγάλης σημασίας,το οποίο είναι ο σχηματισμός και η οργάνωση των ανθρώπινων ομάδων. Μέσα στο χαοτικό περιβάλλον της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας, που χαρακτηρίζεται κυρίως από την απομόνωση και τον ατομικισμό, είναι ένα κείμενο αφορμή για ερωτήματα, προβληματισμό αλλά και ενστάσεις.Προσφέρεται επίσης και για μια ανάγνωση απ’ την «ανάποδη», δηλαδή για την αναζήτηση όλων εκείνων των στοιχείων που λειτουργούν ή καταλήγουν να δρουν αποτρεπτικά, ανασταλτικά και διαλυτικά.

————– / ————–

Σχηματισμός των ομάδων
Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει δικαιολογημένα ότι το ερώτημα «γιατί σχηματίζονται οι ανθρώπινες ομάδες», αποτελεί βασικό πρόβλημα ενασχόλησης των κοινωνιολόγων. Παραδόξως το ερώτημα αυτό στη γενικότητά του δεν έχει γίνει αντικείμενο διεξοδικής επεξεργασίας, όπως άλλωστε και άλλα θέματα κοινωνικής οντολογίας. Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για τη σχετική απουσία μελετών, αλλά αποτελούν ένα ζήτημα εκτός των ορίων της παρούσης εργασίας. Να αναφέρουμε ενδεικτικά την προσήλωση στη δυναμική των ομάδων όπως η κοινωνική αλλαγή που έχει σαφώς ιδεολογικό χαρακτήρα, τη σπουδή ιδιαίτερων τύπων συλλογικής ζωής, και τις λανθάνουσες βιολογικές-ψυχολογικές θεμελιώσεις των ομάδων που άπτονται μιας παρόμοιας ανάλυσης. Η δική μας αναφορά εδώ θα περιοριστεί σε κάποιες εξειδικευμένες θεωρητικές προσεγγίσεις με ερείσματα σε ερευνητικές αναζητήσεις.

1.Οι Νόρμαν Γκούντμαν και Γκάρυ Τ. Μαρξ παραδέχονται ότι η επίτευξη κάποιων στόχων θα πρέπει λογικά να θεωρηθεί ως η πλέον κοινή αιτία για την οποία δημιουργούνται ανθρώπινες ομάδες, αν και δεν είναι αναγκαίο να υπάρχει συγκεκριμενοποίηση αυτών των στόχων από την αρχή. Το ερώτημα όμως είναι, πώς επιλέγονται τα μέλη μιας ομάδας; Οι Γκούντμαν και Γ. Τ. Μαρξ αναφέρουν δύο συγκεκριμένους λόγους, τηγειτονική συνύπαρξηκαι τηνκοινωνική ομοιότητα. Παραθέτουν δε προς υποστήριξη της επιλογής των δύο αυτών διαστάσεων αφενός μια παλαιότερη έρευνα του Λήον Φέστιντζερ και αφετέρου μια νεότερη του Ντ. Μπυρν και των συνεργατών τους. Ο Φέστιντζερ βρήκε ότι η απόσταση που χωρίζει τα άτομα είναι για την επιλογή φίλων και μάλιστα η ελαχιστοποίησή της αυξάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό την κοινωνική συναναστροφή. Η επίδραση της γειτνίασης ήταν πάντοτε γνωστή, αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το μέγεθος της ασκούμενης επιρροής. Αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι η συμβίωση δημιουργεί πλέγματα αλληλοδράσεων που οδηγούν αναπόφευκτα σε αναζητήσεις ομαδικής καθιέρωσης των προτύπων συμπεριφοράς και κατ’ επέκταση την επισημοποίηση των σκοπών τους οποίους αυτά τα πρότυπα συνήθως επιδιώκουν να υλοποιήσουν. Με άλλα λόγια, ο σχηματισμός της ομάδας μέσα από το συγχρωτισμό και τον επικοινωνιακό σύνδεσμο των ατόμων συνιστά μια πρωτόλεια μορφή δομικών και θεσμικών σχηματισμών. Ο Μπυρν προσδιόρισε ότι οι ελεύθερες επιλογές των ατόμων ακολουθούν σχεδόν μαγνητικά ομαδικές καταστάσεις που έχουν με αυτά κοινότητα αξιών και ενδιαφερόντων. Υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια συνένωσης των ομοίων σε κάποιο κοινωνικό πλαίσιο -ηλικία, φύλο, παιδεία, θρήσκευμα, εθνότητα, επάγγελμα, κ.λπ. Ο Μπυρν θεμελίωσε ακόμη και τη δυναμική εξάπλωση της ομοιότητας. Την επέκτασή της, δηλαδή, και σε άλλους τομείς, οι οποίοι δεν υφίσταντο στην αρχική επαφή της ομαδικής συγκρότησης.

2.Ο γνωστός μελετητής της συλλογικής συμπεριφοράς Νηλ Tζ. Σμέλσερ παραθέτει τέσσερις ειδικότερους λόγους ομαδοποίησης:

α.Τολειτουργικό, ο οποίος προφανώς οδηγεί στην επιτέλεση κάποιον έργου που δεν είναι δυνατόν να γίνει με απλή δι-ατομική προσπάθεια. Υπάρχει ένας στόχος και η ομάδα δημιουργείται για την υλοποίησή του. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία τι είναι ο σκοπός αυτός ή τι είδους ομάδα Θα δομηθεί. Από τον επιστημονικό σύλλογο μέχρι τη συμμορία κλεφτών και από την επιχειρηματική ένωση μέχρι το πολιτικό κόμμα, κοινός είναι ο λειτουργικός χαρακτήρας για το έργο που έχουν αναλάβει και επιθυμούν να διεκπεραιώσουν.

β.Τονεκφραστικό, ο οποίος τείνει να ικανοποιήσει την ανάγκη των ατόμων για «αποδοχή, κοινωνικό κύρος, και συναναστροφή». Οι ομάδες αυτές έχουν συχνά ένα έντονο στοιχείο αυτόνομης και σχετικά αυθόρμητης δράσης και δεν επηρεάζονται από εξωτερικούς παράγοντες. Ο Σμέλσερ διευκρινίζει πως συχνά τα όρια των εκφραστικών και λειτουργικών ομάδων είναι δυσδιάκριτα. Μια λειτουργική ομάδα ενδέχεται να παρέχει κύρος (π.χ. τα μέλη μιας αντιστασιακής ομάδας επιβραβεύονται με τιμητική διάκριση για τους αγώνες τους εναντίον της δικτατορίας), ενώ μια εκφραστική ομάδα μπορεί να στραφεί προς την επιδίωξη στόχων ευρύτερης κοινωνικής χρησιμότητας (π.χ. τα μέλη ενός πολιτιστικού ομίλου αναλαμβάνουν εκστρατεία μείωσης τον αναλφαβητισμού).

γ.Τονπροστατευτικό, που ωθεί τα άτομα να αναζητήσουν μια ομάδα διαφυγής των προσωπικών τους βιωμάτων. Ο Σμέλσερ μνημονεύει μια έρευνα τον κοινωνικού ψυχολόγου Στάνλεϋ Σάχτερ για να υποστηρίξει την αναγκαγκαιότητα αυτής της κατηγορίας. Ο Σάχτερ διαπίστωσε πειραματικά πως αν έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην προσωπική και τη συλλογική αντιμετώπιση δυσχερών καταστάσεων, τα άτομα θα επιλέξουν τον ομαδικό προστατευτισμό. Οι ομάδες κατά τον Σάχτερ, μειώνουν σημαντικά τα αρνητικά συναισθήματα παρέχοντας επιβεβαιωτικές εγγυήσεις ασφάλειας και άλλων υπηρεσιών.

δ.Τονψυχικό, ο οποίος υποκαθιστά τις οικογενειακές σχέσεις, ιδιαίτερα τη γονική ταύτιση και εξάρτηση. Ο Σμέλσερ αναγνωρίζει ότι η αιτία αυτή είναι ουσιαστικά η πλήρωση των συναισθηματικών αναγκών τον ατόμου. Η θεωρητική της προέλευση είναι ασφαλώς ψυχαναλυτική, αφού ο Φρόυντ έβλεπε την ομάδα σαν μια μορφή συμβολικής ανάπλασης της οικογένειας. Στην ομάδα το άτομο αναζητά όλα εκείνα τα στοιχεία πού έβρισκε στην αρχική οικογενειακή του ζωή. Τα παραδείγματα τον «στρατού» και της «εκκλησίας» με τους δύο θεμελιακούς εναλλακτικούς τύπους εξουσιαστικής συνάρτησης (επιβολή και αγάπη) δίδουν το νόημα της θέσης του Φρόυντ για τη σχέση γονέων-τέκνων.

3.Ο Τήοντορ Μ. Μιλς, πρωτοποριακός σπουδαστής στον τομέα της κοινωνιολογίας των μικρο-ομάδων, είναι πιο αναλυτικός. Επισημαίνει ότι υπάρχουν πέντε κατηγορίες ή «τάξεις», όπως τις αποκαλεί, παραγόντων για το σχηματισμό των ομάδων. Και οι πέντε φανερώνουν ένα σαφή δεοντολογικό προσανατολισμό που όχι μόνο αποκλείουν το τυχαίο, αλλά προσδίδουν έναν κυρίαρχα ορθολογικό χαρακτήρα πρωτογενούς συγκρότησης:

α.Άμεση ικανοποίηση
Τα άτομα επιζητούν να συνδεθούν με σχέσεις πλήρωσης των αναγκών τους προς έτερα πρόσωπα και αυτή η φυσική τάση αναζήτησης λειτουργικού χαρακτήρα για τον εαυτό τους συνιστά τον πρώτο και πιο συχνό λόγο ομαδοποίησης. Οι ανάγκες φυσικά ποικίλλουν -σεξ, γνώση, ασφάλεια, ανακούφιση- και συνιστούν την κινητήρια δύναμη των ανθρώπινων αναγκών. Ο Μιλς παρατηρεί ότι η αίσθηση των αναγκών ενδέχεται να μην είναι συνειδητή ή καλύτερα να μην είναι, γνωστικά προσδιορισμένη την ώρα του σχηματισμού. Φίλοι που συγκεντρώνονται για να θρηνήσουν το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου δεν έχουν βέβαια την ιδέα ότι αποτελούν μια ομάδα, όπως δεν ενδιαφέρονται αν αποτελούν «δυάδα» οι ερωτευμένοι που αποφασίζουν να έχουν σεξουαλική επαφή. Ο Μιλς σχολιάζει ειρωνικά τη διάσταση ανάμεσα στο επίπεδο της εμπειρίας και στο επίπεδο της επιστημονικής αναζήτησης των νοηματικών πράξεων.

β.Διατήρηση κοινωνικότητας
Στα προηγούμενα παραδείγματά μας, θα ήταν δυνατό αφενός οι επιστήθιοι φίλοι τον αποθανόντος που ενδεχόμενα ήταν ένας μεγάλος συγγραφέας να συστήσουν «σύλλογο» προώθησης της μελέτης του έργου του, αφετέρου οι εραστές να αποφασίσουν να παντρευτούν και να κάνουν πολυμελή οικογένεια. Η κατηγορία είναι αρκετά σαφής και ο Μιλς επιδιώκει να τονίσει την ανάγκη συνέχισης μιας κοινωνικής κατάστασης, η οποία παρείχε στα άτομα που επιθυμούν να δημιουργήσουν ομάδα κάποια ιδιαίτερη ικανοποίηση. Να διευκρινιστεί πως δεν είναι αναγκαίο να έχει πραγματωθεί η επιθυμία τους και αρκεί η υποσχετική κατάσταση —«τι θα μπορούσαμε να κάνουμε». Αφήνεται έτσι ο χώρος για τους «εραστές» κάθε μορφής! Σημασία έχει η επαναληπτικότητα των αρχικών επιθυμιών ή απολαύσεων. Τα δύο πρόσθετα παραδείγματα που δίνει ο Μιλς είναι ενδεικτικά: Μετά από μία επιτυχή εκδήλωση που έλαβε χώρα εξαιτίας τοπικής εορτής σε κάποια κοινότητα, οι οργανωτές αποφασίζουν να καθιερώσουν το πανηγύρι σε ετήσια βάση και να συγκροτηθούν σε σύλλογο με τον ειδικό αυτό στόχο. Οι ενθουσιώδεις φοιτητές ενός χαρισματικού καθηγητή σχηματίζουν σεμινάριο σπουδών.

γ.Επιδίωξη συλλογικού στόχου
Η κατηγορία αυτή είναι γενικότερα αποδεκτή διότι πράγματι αποτελεί κοινό τόπο συνάντησης του ομαδικού πνεύματος. Δεν είναι όμως πάντοτε ευκρινής η έννοια του «συλλογικού» καθώς και η σχέση του σκοπού με τις εκάστοτε ανάγκες. Χρειάζεται επομένως να αποσαφηνιστεί πρώτον ότι η αναφορά στη «συλλογική επιδίωξη» προϋποθέτει τη σύλληψη μιας ενότητας βούλησης και όχι απλά τη δι-ατομική συνεργασία. Δεύτερον, μολονότι οι σκοποί συνδέονται πάντοτε με τις ανάγκες, θα πρέπει να διαχωρίσουμε αυτή την περίπτωση από την πρώτη κατηγορία. «Επιδίωξη σκοπού» συνιστούν η οργάνωση αστυνόμευσης μιας περιοχής μείζονος πολιτικής σημασίας, η σύσταση ορχήστρας από μουσικούς, η συνεργασία επιστημόνων σε ερευνητικό πρόγραμμα, η πολυπρόσωπη και με διάφορες εξειδικεύσεις ομάδα ειδικών στρατηγικού σχεδιασμού της χώρας, η χειρουργική ομάδα των ιατρών ενός νοσοκομείου, οι παραγωγικοί τομείς μιας βιομηχανικής μονάδας.

δ.Αυτο-προσδιορισμός
Τα μέλη μιας συντιθέμενης ομάδας ενδιαφέρονται να καθιερώσουν συνθήκες τέτοιες που θα επιτρέψουν τον από μέρους τους προσδιορισμό και πραγμάτωση κάποιων στόχων. Αυτό είναι το νόημα της τέταρτης κατηγορίας. Βασικό, λοιπόν, στοιχείο της είναι η ελευθεριότητα δράσης, η αποδέσμευση από παραδοσιακά πλαίσια, η απαλλαγή από υποχρεώσεις προσωπικού χαρακτήρα και όλα τα συναφή. Ένας ριζοσπαστικός επαναπροσανατολισμός των αξιών κυριαρχεί στις επιλογές των μελών της ομάδας. Θα μπορούσε να διακινδυνεύσει ένα χαρακτηρισμό αποκαλώντας ομάδες οι οποίες εκφράζουν παρόμοιες τάσεις σαν «ουτοπικά λειτουργικές». Ο Μιλς μας δίδει ορισμένα επιτυχή παραδείγματα —μια θρησκευτική αίρεση μεταναστεύει για να ιδρύσει τη δική της ανεξάρτητη κοινότητα, ένας όμιλος εξερευνητών αποφασίζει να διασχίσει χωρίς τεχνικά μέσα την Ανταρκτική, μια ομάδα επιστημόνων αναλαμβάνει τη διερεύνηση ενός θέματος ιδιαίτερα αμφισβητήσιμου, μια ομάδα καλλιτεχνών υιοθετεί ένα νέο μανιφέστο αισθητικής έκφρασης αλλάζοντας τεχνοτροπία ζωγραφικής.

ε.Ανάπτυξη
Ο σκοπός των ομάδων της τελευταίας κατηγορίας είναι η επέκταση και ενίσχυση της ομάδας σε δύναμη, επιρροή, τεχνική, γνώσεις, πλούτο, και κάθε άλλη διάσταση που αποτελεί μέρος της συλλογικής της επιδίωξης. Ανάπτυξη σημαίνει ενδεχόμενα πρόσθετες αναζητήσεις της ομάδας με ταυτόχρονες προσαρμογές ή και αλλαγές των αρχικών σκοπών της. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν αυτή η αναπτυξιακή τάση αφορά μια μικρο-ομάδα ή ένα μεγάλο κοινωνικό οργανισμό. Να σημειωθεί τέλος ότι ο Μιλς αντιλαμβάνεται τις πέντε αυτές τάσεις σαν μια σταδιακή ανέλιξη της διαδικασίας της ομαδοποίησης.

4.Οι Μονζάφερ και Κάρολιν Σέριφ που αναφέραμε στην αρχή τον κεφαλαίου ασχολήθηκαν με τα ουσιαστικά εκείνα στοιχεία τα οποία μπορούν να θεωρηθούν καταστατικά τον σχηματισμού κάθε ανθρώπινης ομάδας:

α.Βάση κινήτρων
Η αφετηρία των ομαδικής ζωής Θα πρέπει να αναζητηθεί στην ύπαρξη κάποιων θεμελιακών για τα άτομα κινήτρων, τα οποία δεν μπορούν μόνα τους να ικανοποιήσουν. Τα κίνητρα οδηγούν αυτά τα άτομα στην αναζήτηση και άλλων που πιθανόν να εμφορούνται από τις ίδιες παρορμήσεις για ορισμένα πράγματα. Ο συγχρωτισμός δημιουργεί κοινότητα ενδιαφερόντων και συλλογική προσπάθεια. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία τι ακριβώς επιδιώκεται. Μπορεί να έχουμε πολιτιστικό προσανατολισμό (π.χ. δικαιοσύνη), κοινωνικές αξιώσεις (π.χ. καταπολέμηση της ανεργίας), πολιτιστικά προγράμματα (π.χ. διεθνής ειρήνη), δι-ατομικές σχέσεις (π.χ. προστασία εναλλακτικών τρόπων ζωής), καθημερινές ενασχολήσεις (π.χ. διακοπές), κ.λπ. Γεγονός παραμένει πάντως ότι οι στόχοι επηρεάζουν βαθμιαία τα άτομα, όπως τα επηρεάζουν και οι συνθήκες μέσα στις οποίες εκδηλώνονται οι αρχικές τάσεις. Οι M. και K. Σέριφ τονίζουν πως στα πρώτα στάδια εμφανίζεται μια, σε πρωτόλεια μορφή, αίσθηση ομαδικότητας. Η αλληλόδραση είναι με άλλα λόγια γενεσιουργός δύναμη κοινωνικότητας.

β.Οργανωτική δομή
Αναφερόμενοι στο πείραμά τους, οι M. και K. Σέριφ τονίζουν τις εντυπώσεις που έχει η ενασχόληση μερικών ατόμων με το συγκεκριμένο πρόβλημα το οποίο οδήγησε στη συλλογική διαβίωση μετά από την πάροδο ενός χρονικού διαστήματος. Εφόσον ξεκινάμε με δεδομένη την ανυπαρξία κάποιας ομαδικής δόμησης των δραστηριοτήτων, να μην ξεχνάμε ότι αρχικά έχουμε απλά άτομα με ομοιότητα κινήτρων σαν βάση της συλλογικής τους παρουσίας στο χώρο, το μόνο που διαφαίνεται είναι ένα πλέγμα ρόλων συγκυριακά ανατιθεμένων για την επίτευξη τον όποιου στόχου τους ενδιαφέρει. Στο στάδιο αυτό οι ρόλοι δεν είναι τίποτε άλλο από ατομικές προσδοκίες ότι έκαστος θα ενεργήσει σύμφωνα με τον τρόπο που οι άλλοι περιμένουν πως θα ενεργήσει υλοποιώντας τα συμφωνηθέντα. Οι M. και K. Σέριφ υπογραμμίζουν ότι το πλέον κρίσιμο σημείο που πρέπει να κατανοηθεί για το σχηματισμό ομάδων είναι η διαφοροποίηση των ρόλων, η οποία γίνεται όχι με την πληρότητα και επιτυχία στην εκτέλεση τον ρόλου ή την προσωπική ποιότητα που κάθε άτομο έχει, αλλά με την αξιολόγηση τον ρόλου από τους άλλους. Το εκπληκτικό στην υπόθεση είναι ότι η αξιολόγηση αυτή που δίνει στα άτομα και ένα ειδικό κύρος στηρίζεται σε μια ελεύθερη εκτίμηση ηγετικών ικανοτήτων (προτάσεις για δράση, λήψη αποφάσεων, συντονισμός δραστηριοτήτων, καταστολή έκτροπων τάσεων). Η αναφυόμενη κοινωνική δομή πίσω από την οργανωτική διάρθρωση των ρόλων, πού σαφώς ενέχει εξουσιαστική συνάρτηση των ατόμων, συγκροτείται με τον τρόπο πού περιγράψαμε συνοπτικά. Το παρατιθέμενο σχήμα που δίνουν οι Μ. και K. Σέριφ είναι πρόσθετα διαφωτιστικό με την απεικόνιση της προοδευτικής διαφοροποίησης του κύρους με την έννοια που μόλις εξηγήσαμε.

Τα τρίγωνα εμφανίζονται με πολωτική απόσταση στην αρχή υποδηλώνοντας ύπαρξη υψηλότερης και χαμηλότερης βαθμίδας κύρους, που δίνει το στίγμα του «αρχηγού» και φυσικά την ιεράρχηση που θα ακολουθήσει. Η σταθεροποίηση της δομής είναι ένα τεράστιο θέμα που δεν μπορούμε να αναλύσουμε εδώ, αλλά πρέπει να σημειώσουμε ότι συναρτάται εν πολλοίς και με εξωτερικούς παράγοντες -ύπαρξη δεύτερης ομάδας ανταγωνιστικής στους στόχους της πρώτης.

γ.Κανονιστικό πλαίσιο
Με την πορεία διαχρονικά των συλλογικών δραστηριοτήτων και τη δομική συγκρότηση «ατόμων-ρόλων-κύρους», που επιφέρει όπως επεξηγήσαμε λειτουργικές ιεραρχήσεις, αρχίζουν να εμφανίζονται διάφορες οριστικοποιημένες επιταγές προς τις οποίες υποχρεούται να συμμορφωθεί κάθε δρων υποκείμενο της ομάδας. Οι «κανόνες», μας διευκρινίζουν οι Μ. και K. Σέριφ, είναι κατά κάποιο τρόπο όργανα μέτρησης της συμπεριφοράς και δεν έχουν προσωπικό χαρακτήρα. Οριοθετούν την πραγματικότητα χαράσσοντας παραμέτρους συμμόρφωσης και είναι εύκολο να τους επισημάνεις από τις επιβαλλόμενες τιμωρίες των παραβατών. Θα ήταν ίσως σκόπιμο να αναφερθεί με γενικευτικό τρόπο η ιδιαίτερα σημαντική διαπίστωση πως ο βαθμός της ομαδοποίησης είναι ανάλογος τον βαθμού αφομοίωσης των κανόνων. Η αποδοχή τον κανονιστικού πλαισίου δίχως κοινωνική πίεση μας δείχνει ότι η ομάδα έχει προχωρήσει στη διαμόρφωση συλλογικής συνείδησης που κατευθύνει προσδιοριστικά τα άτομα. Η ανθεκτικότητα των κανόνων αποτελεί απόδειξη ότι έχει ήδη διαμορφωθεί μια παράδοση. Στο στάδιο επομένως αυτό της σχηματοποιημένης ομαδικής πραγματικότητας, κάθε περίπτωση παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς επισύρει βίαιες αντιδράσεις και τιμωρίες.

δ.Κοινωνική ένταξη
Το τελευταίο στη σειρά φαινόμενο που οι Μ. και K. Σέριφ δίνουν για το σχηματισμό της ομάδας είναι οι συνέπειες της κοινωνικής ένταξης. Από την αρχική περίοδο που υπάρχει μόνο μια τυπική συμβίωση με απλή κοινότητα κινήτρων μέχρι τη συνειδητή υποταγή στους καθορισμένους τρόπους δράσης και την προφανή διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης, διαγράφεται μια πορεία μεταμόρφωσης των ατόμων σε μέλη της ομάδας. Ενώ στις πρώτες επαφές το κάθε ένα από αυτά αποτελούσε πρακτικά ξένο σώμα και τίποτε δεν ένωνε αυτές τις ετερογενείς κοινωνικά και ίσως πολιτιστικά υπάρξεις, φθάνουμε στο σημείο κατά το οποίο η συμπεριφορά τους και ο τρόπος σκέψης ρυθμίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ομάδα. Έντονη είναι η αίσθηση τον «εμείς» με την ομαδική ταύτιση. Οι φιλίες συνάπτονται μέσα στην ομάδα και εκεί εμφανίζονται οι περισσότερες δραστηριότητες τον κάθε μέλους, το οποίο αισθάνεται την ιεροποίηση των δεσμών που αναπτύχθηκαν. Οι Μ. και K. Σέριφ υποστηρίζουν πως κάθε ομάδα περνάει αναγκαστικά απ’ αυτή τη διεργασία για να σχηματιστεί. Η λογική των σταδιακών μεταβιβάσεων στην ιεράρχηση, τη δομή, το κύρος, τους κανόνες, και την ένταξη, είναι ο μυστικός τόπος γένεσης της κοινωνικής πραγματικότητας.

————– / ————–

Μετά το σχηματισμό της ομάδας, ακολουθεί το δυσχερές έργο που είναι η συμμόρφωση των μελών της. Όχι με την έννοια του τυπικού εξαναγκασμού, αλλά με την έννοια της πολύτιμης κοινωνικής ευπείθειας. Η υπακοή στην ομαδική βούληση, η συμμόρφωση και ο συνειδητός προσανατολισμός σε μια ομαδική γραμμή πλεύσης, θα αποτελέσουν αντικείμενο επόμενης ανάρτησης.


πηγή sxedio-b.gr

«Νεών ποίησιν» αναφέρει ο Θουκυδίδης (Γ, 2) εννοώντας την κατασκευή πλοίων, συγκεκριμένα από τους Λέσβιους όταν αποστάτησαν από την Αθηναϊκή Συμμαχία. «Έτερον δ’ εστί ποίησις και πράξις», γράφει ο Αριστοτέλης (Ηθικά Νικομάχεια, ΣΤ, 4,2), άλλο η δημιουργία κι άλλο η πρακτική, και στην «ποίησιν» ως παράδειγμα δίνει την «οικοδομικήν», αρχιτεκτονική θα λέγαμε σήμερα. Η ποίηση, λοιπόν, με την αρχική διευρυμένη σημασία της δημιουργίας, σε διάκριση με τη σημερινή εξειδικευμένη για τον λόγο με μέτρο ή ρίμα ή ελεύθερο συνειρμό.


Η δημιουργία, είναι μαζί με τη φτώχεια, την ανεργία και την εξάρτηση ένα από τα τέσσερα αδρά χαρακτηριστικά της εποχής της τρόικα. Αυτή όμως όχι με την παρουσία της, αλλά με την ολοκληρωτική απουσία της. Έρημο τοπίο, λειψυδρία, άγονος χώρος, στείρα ζωή, στέρηση από όνειρα. Παντού, σε όλα τα επίπεδα. Στην τάξη του σχολείου, στο χώρο εργασίας, στο τραπέζι του σπιτιού, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, στο χώρο της δουλειάς. Σε μια εποχή παγκοσμίων αλλαγών σε εξέλιξη και ασύλληπτης τεχνολογικής επανάστασης η Ελλάδα μένει κλειστή σε ένα είδος διανοητικής απομόνωσης και σήψης, ένα βαλσαμωμένο αποκρουστικό πλάσμα, που άλλοτε είχε ζωή, μέσα σε γυάλα. Όλοι οι διεθνείς δείκτες για την ανάπτυξη, την έρευνα, την εκαπίδευση το επιβεβαιώνουν.

Η αποχώρηση λοιπόν από την Ευρωζώνη και τα συνοδευτικά μέτρα – αμφισβήτηση του χρέους, η ενεργή ζήτηση, βιομηχανικός ανασχεδιασμός, η δημοσιονομική αλλαγή, οι ελεγχόμενες τράπεζες – είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για μια εναλλακτική πολιτική ανοικοδόμησης και ανασυγκρότησης. Δεν αρκούν όμως. Είναι το αμυντικό κυρίως κομμάτι ενός νέου προγράμματος.

Η επιθετική πλευρά μιας πολιτικής ανασυγκρότησης

Η εποχή που ζούμε ορίζεται από την ένταση των κρισιακών φαινομένων του παγκόσμιου καπιταλισμού, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, τον προστατευτισμό, τον πολιτικό και στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό. Από την άλλη, και παραδόξως, ορίζεται από μια ασύλληπτη επιστημονική επανάσταση στην πληροφορική, τις επικοινωνίες, την τεχνητή νοημοσύνη, τη ρομποτική, τη βιολογία. Υπάρχουν πλευρές όπου ο καπιταλισμός αξιοποιεί το τεχνικό θαύμα σε όφελός του, όπως με τοBitcoinγια το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, υπάρχουν πλευρές όπου συνεργατικές προσπάθειες το αξιοποιούν σε όφελος της κοινωνίας, όπως ηWikipediaπου συνέτριψε τον επιχειρηματικό κολοσσό τηςEncyclopediaBritannica.

Αυτό ακριβώς, ένα ορυχείο με πολύτιμα μεταλλεύματα, αξίζει να αξιοποιήσουμε. Είναι το επιθετικό σκέλος ενός προγράμματος ανασυγκρότησης, επιθετικό με την έννοια αυτού που «σπάει τις ρίζες» κατά τον Αδαμάντιο Κοραή που δημιούργησε τον όρο «ριζο-σπαστικός», του καινοτόμου, του αντισυμβατικού, του ασυμφιλίωτου με τα παρακμιακά καθυστερημένα δεδομένα της χώρας μας, του δημιουργικού, του οραματικού. Ένα πρόγραμμα που απελευθερώνει όλες εκείνες τις προωθημένες δράσεις της εποχής μας σε όφελος της κοινωνίας και του τόπου, τις οποίες απαγορεύουν η λιτότητα, η δημοσιονομική απολυτοποίηση, η παρακμή. Ένα πρόγραμμα που έρχεται από το μέλλον που σε κάποιες χώρες είναι και παρόν. Επαναστατικό.

Αντιπαλότητα στο καπιταλιστικό κράτος

Τις τελευταίες δεκαετίες η αριστερά στην πλατιά λαϊκή συνείδηση ταυτιζόταν με την κοινωνική δικαιοσύνη. Η κεντροδεξιά με τον εκσυγχρονισμό. Μετά την εμπειρία των δύο τελευταίων ετών η αριστερά ταυτίζεται με το τίποτε ή έστω τον καιροσκοπισμό και την ιδιοτέλεια. Είναι στα χέρια μας να αποδείξουμε πως η αριστερά και εξακολουθεί να εμπνέεται από την αρχή της κοινωνικής ισότητας και είναι και η πρωτοπορία μιας πνευματικής επανάστασης.

Δεν είναι αδύνατο αυτό. Είναι δύσκολο. Και χρειάζεται να αλλάξουμε πολλά στη νοοτροπία μας.

Ας πάρουμε το θέμα του κράτους συνολικά. Η επίθεση της τρόικα προς τη δημόσια περιουσία έχει ως αποτέλεσμα εκ των πραγμάτων να λειτουργούμε ως υπερασπιστές του κρατικού πλούτου. Η ανάγκη επενδύσεων για την έξοδο από την ύφεση μας οδηγεί στην υποστήριξη του κύριου δυνατού επενδυτή, όπως έχει δείξει διεθνώς η πραγματικότητα σε αντίστοιχες υφεσιακές συνθήκες, του κράτους. Χωρίς να το θέλουμε κατά κάποιο τρόπο ερχόμαστε στη θέση του συμμάχου του καπιταλιστικού κράτους. Σα να νοσταλγούμε επιστροφή στην εποχή πριν τον Γιώργο Παπανδρέου και την τρόικα. Το κράτος αυτό στη συνείδηση της κοινωνίας εμφανίζεται, και είναι, εχθρικό, δυναστευτικό, απρόσιτο, αναίσθητο, διεφθαρμένο και καθυστερημένο. Πολύς κόσμος θεωρεί ότι υπερασπιζόμαστε τη γιγάντωση ενός τέρατος και συνδέει αυτή την άποψη με τη σιωπή που είχε η αριστερά σε καταστάσεις ευνοιοκρατίας συνδικαλιστών στο δημόσιο στο παρελθόν.

Οι αλλαγές στη δημόσια διοίκηση που αξίζει να στηρίξουμε πρέπει να είναι ασύγκριτα πιο ανατρεπτικές από αυτές που προωθεί η τρόικα, αλλά με αντίθετο πρόσημο. Αυτοί θέλουν συρρίκνωση και διάλυση, εμείς μετασχηματισμό και αποκέντρωση. Αυτοί θέλουν Ματ και φοροεισπράκτορες, εμείς νοσηλευτές και δάσκαλους. Ένα κράτος όχι φρούριο, αλλά όπου στους πόρους του θα διεισδύει η αυτοοργανωμένη κοινωνία είτε με τη δημοκρατία μέσα στις δομές του είτε με συμμετοχικές δραστηριότητες είτε με τη μορφή συλλογικών πρωτοβουλιών και κινημάτων (σύλλογοι γονέων, οικολογικοί και πολιστιστικοί σύλλογοι, εταιρίες προστασίας ασθενών, αυτοδιοικητικές συνελέυσεις) είτε με τον δημοκρατικά αυστηρό έλεγχό του.

Η συστολή του κράτους για μας έχει ένα «αναρχικό» χαρακτήρα, αντί να γίνεται υπέρ των μηχανισμών καταστολής ή των μεγαλοεπιχειρηματιών, θα γίνεται υπέρ της κοινότητας και του κοινού χώρου. Στη κατεύθυνση του στόχου που υπογραμμίζει οAlainBadiou, σε μια διάλεξή του πριν δύο μήνες στοUniversityofCalifornia,LosAngeles, «δεν είναι αναγκαιότητα να υπάρχει ένα κράτος με τη μορφή μιας ξεχωρισμένης και εξοπλισμένης δύναμης».

Ο κεντρικός ρόλος της Παιδείας και της Έρευνας

Το ότι δεν το κάνουμε σήμερα αυτό, φαίνεται από μια σειρά πρόσφατα γεγονότα, στα οποία δεν υπάρχει τεκμηριωμένη, αισθητή και κατανοητά εναλλακτική ριζικά μεταρρυθμιστική πρόταση της αριστεράς. Ας θυμηθούμε τις τηλεοπτικές άδειες, την αγροτική πολιτική, τα συνταγματικά θέματα, την παιδεία.

Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα το θέμα της παιδείας. Στη θέση της απομνημόνευσης, ένα σύστημα βασικών θεωρητικών και θετικών γνώσεων, αναλυτική και συνθετική ικανότητα, αγάπη της ελληνικής και μιας ξένης γλώσσας, στοιχεία που εξοπλίζουν με κριτική δυνατότητα, άνετη χρήση της διεθνούς βιβλιογραφίας, αυτοεκτίμηση. Στη θέση του άγριου ατομικισμού και ανταγωνιστικότητας που καλλιεργείται ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εργασίες ομάδας, συλλογικά εγχειρήματα. Στη θέση της επαναληπτικότητας και της μιμητικότητας, η ευρηματικότητα, η καινοτομία, η πρωτοτυπία. Στη θέση της απαίτησης η έμπνευση. Στη θέση της ορθοδοξίας η παρουσίαση αντιμαχομένων απόψεων. Στη θέση του αυτιστικού σχολείου ή της σχολής που δουλεύει για τα προγράμματα των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, οργανική σύνδεση σχολείου με το παραγωγικό και κοινωνικό γίγνεσθαι – μια ομάδα φοιτητών αρχιτεκτόνων θα εμπνευσθούν πολλά από επί τόπου μελέτη και εργασίες με τα κτίσματα από ξερολιθιές των Κυκλάδων. Στη θέση της από καθέδρας διδασκαλίας, το εργαστήρι. Στη θέση των συντεχνιών στο πανεπιστήμιο, άνοιγμα σε πρωτοποριακούς δάσκαλους της ζωής – ένας ψημένος μάστορας μπορεί να μεταφέρει πολύτιμη τεχνογνωσία σε φοιτήτριες και φοιτητές μιας πολυτεχνικής σχολής. Στη θέση της αξιολόγησης – υποταγής στο κεφάλαιο, εκτίμηση από την κοινωνία διδασκόντων και διδασκομένων και ποιοτικά κριτήρια. Στη θέση των κλειστών φεούδων, επιδίωξη συνεργασίας με πρότυπα ιδρύματα του εξωτερικού. Στη θέση μόνο του κινητού, και υπολογιστής για κάθε διδασκόμενο ακόμα και της πιο φτωχής οικογένειας. Στη θέση ενός προγράμματος (δίκαιων) συνδικαλιστικών διεκδικήσεων των διδασκόντων από τη μεριά των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ενσωμάτωσή του σε ένα συνολικό πλαίσιο για τα δικαιώματα, υποχρεώσεις, κριτήρια, διαρκή εκπαίδευση, πρότυπη διδασκαλία, διεθνή εμπειρία. Αντί για το ολοήμερο σχολείο, σχολείο που οι μαθητές θα θέλουν να περνούν όλη τη μέρα.

Το θέμα της εκπαίδευσης, της έρευνας, της τεχνολογίας είναι πρωτεύουσας σημασίας σε ένα ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμα. Αν δούμε τον σημερινό κόσμο θα παρατηρήσουμε ότι είναι κεντρικό σχετικά με τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες κάθε εθνικής ή υπερεθνικής οικονομίας. Έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το μέλλον της γιγαντιαίας γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας τωνBMWκαιVolkswagenαπό τον ενδεχόμενο και επικείμενο ανταγωνισμό των αμερικανικών εταιριώνAppleκαιGoogleμε τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό. Ο ισχυρός βρετανικός κλάδος των πρακτορείων ταξιδιών όπως ηTuiκλονίζεται από τη διαδικτυακή καινοτομία και την εξασφάλιση φθηνότερης φιλοξενίας από τηνAirbnb.

Τεχνολογία για την Κοινωνία και Απασχόληση

Ας σκεφτούμε το θέμα της μικρής επιχείρησης στην Ελλάδα. Η ισχνή παρουσία βαριάς βιομηχανίας και η διασπορά μικρών μονάδων, αναποτελεσματικών, καθυστερημένων, μη παραγωγικών, λιανικού εμπορίου κατά το πλείστον, αποτελεί μια μεγάλη αδυναμία της χώρας μας. Αυτή η διασπορά, η τάση προς την μικρή επιχείρηση, με εντελώς άλλους όρους, θα μπορούσε στις σημερινές συνθήκες να αξιοποιηθεί θετικά. Η επανάσταση στην πληροφορική και την τεχνική επιτρέπει την άνθιση επιχειρήσεων μικρού μεγέθους με ένα υποστηρικτικό μάλιστα τραπεζικό σύστημα, με καινοτομία, ευρηματικότητα και διεισδυτικότητα ακόμα και στις διεθνείς αγορές. Τεχνολογικές κατακτήσεις, όπως για παράδειγμα οι «3Dεκτυπωτές» όπως λέγονται, ή αλλιώς «προσθετική βιομηχανία», λόγω της ικανότητας να χρησιμοποιεί στρώμα στρώμα πλαστικά ή μέταλλα ή χαρτί και να χτίζει, δίνει τις δυνατότητες παραγωγής σε μικρή κλίμακα προϊόντων επώνυμων, με ιδιαίτερα χρηστικά, τεχνικά και αισθητικά χαρακτηριστικά. Η πληροφορική δίνει τη δυνατότητα για ψηφιακούς συνεταιρισμούς, οριζόντιες συνεργασίες, προωθημένες πρακτικές, για διαδραστικότητα και αμοιβαιότητα.

Έχουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα «πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε απασχόληση σε μια θεόρατη μάζα ανέργων, ιδιαίτερα νέων;». Η πληροφορική και η επικοινωνία ιδιαίτερα δίνουν πρόσθετες δυνατότητες για δουλειά στο σπίτι, δουλειά τη νύχτα, δουλειά χωρίς δεσμευτικό ωράριο. Έχουμε μια θεόρατη μάζα ανέργων νέων, η ικανότητα για ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα να απαντήσει στο ερώτημα «πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε την επιστημονική επανάσταση για να εξασφαλίσουμε μαζική απασχόληση» είναι στρατηγικής σημασίας. Ειδικά για εκείνους που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να έχουν πλήρη απασχόληση: είτε γιατί σπουδάζουν είτε γιατί απόκτησαν οικογένεια είτε γιατί μπορούν να εργασθούν τη νύχτα είτε γιατί χρειάζονται ένα συμπληρωματικό εισόδημα είτε γιατί επιθυμούν την αυτονομία τους. Εννοείται με δίκαιες αμοιβές και ασφαλιστική κάλυψη.

Πατρίδα στα πλαίσια του οικουμενισμού

Μέσα από μια τέτοια σκοπιά πρέπει να δούμε κι ένα άλλο μεγάλο θέμα. Οι εξελίξεις, ειδικά της τελευταίας δεκαετίας, έχουν οξύνει ένα είδος διηνεκούς δίπολου ανάμεσα στην έννοια πατρίδα και την έννοια διεθνικότητα. Πολλές φορές φτάνει στα άκρα ανάμεσα σε μια πατριδοκαπηλεία, που αποκτά απήχηση ανάμεσα σε λαϊκό κόσμο, κι ένα ευρωδογματισμό, που παρατηρείται στους ισχυρούς κύκλους. Δεν χρειάζεται να ταλαντευθούμε ποια θα είναι η επιλογή μας ανάμεσα σε πατριωτισμό και διεθνισμό, ούτε να επιλέξουμε μια μέση λύση, ούτε να αναζητήσουμε μια κεντρώα ισορροπία. Χρειάζεται να αναδειχθούμε πρωτοπόροι και στους δύο πόλους, αλλά με απόλυτα διαφορετικούς όρους προσδιορισμού. Απαλλαγή από την εξάρτηση και την υποταγή, ανάκτηση της αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας διεθνώς.

Η ιστορία εδώ, ακόμα κι ο μύθος, μας βοηθάει. Παρά τη μόνιμη σχεδόν εξάρτηση της χώρας από την ανεξαρτησία μέχρι σήμερα και των ιδεολογικών ρευμάτων που την διασχίζανε, όλες οι μεγάλες στιγμές αυτού του τόπου και των πολιτισμών του σχετίζονται με τις σχέσεις του με τον έξω κόσμο. Ο Κάδμος έφτασε στην Θήβα από την Φοινίκη. Η Μίλητος γέννησε τη φιλοσοφία γιατί ήτανmeetingpointμε την Ανατολή. Οι αποικίες ήταν ένα δίκτυο εμπορικών και πνευματικών και πολιτισμικών αλλαγών σε όλη τη Μεσόγειο. Δεκάδες αιώνες μέσα σε πολυεθνικές αυτοκρατορίες των Ρωμαίων, των Βυζαντινών, των Οθωμανών. Ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός και η γαλλική επανάσταση ενέπνευσαν τον Ρήγα Φεραίο. Το ΕΑΜ είναι η πατριωτική έκφραση του διεθνούς αγώνα των λαών ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό.

Η «πατρίδα» δεν θα κατακτηθεί μέσα σε ένα στεγανοποιημένο χώρο περίκλειστο από τα σύνορά μας, αποστειρωμένο από κάθε διεθνές μικρόβιο. Αυτό μπορεί γίνει μέσα σε ένα παγκόσμιο και ευρωπαϊκό πλαίσιο, από μια πλευρά άγριο, τελματώδες, με ναρκοπέδια αλλά και μεγάλες ευκαιρίες. Για να χρησιμοποιήσουμε την ίδια διάλεξη τουBadiou, στόχος είναι «ο συγκεκριμενοποιημένος οικουμενισμός απέναντι στις κλειστές ταυτότητες».

Όπως αναφέρθηκε πριν για το κράτος ότι είμαστε πιο ανατρεπτικοί από την τρόικα αλλά αλλιώς, έτσι εδώ είμαστε πιο διεθνικοί και πιο συνεργάσιμοι με θετικές δυνάμεις στην Ευρώπη αλλά αλλιώς, στη βάση της ισοτιμίας, του αμοιβαίου οφέλους, της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού.

Ένα από τα βασικά σημεία που θα κρίνουν το οικονομικό μέλλον της χώρας είναι η ικανότητά της να αποκτήσει μια ενεργή θέση, ανάλογη φυσικά με τα μέτρα μας, μέσα στην πιο προωθημένη διεθνή συνεργασία. Στη δεκάδα των πιο αναπτυγμένων τεχνολογικά χωρών του κόσμου συμπεριλαμβάνονται χώρες μικρού μεγέθους όπως η Φιλανδία, η Σουηδία, το Ισραήλ.

Μπορεί να αλλάξει ο δρόμος της πνευματικής καθίζησης σε αυτό τον τόπο. Μπορεί να είναι η αριστερά που θα κάνει την πρόταση. Υπάρχουν ευνοϊκοί παράγοντες. Η οικογένεια με παιδοκεντρικά χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα σε σχέση με την εκπαίδευση ακόμα και σε μια εποχή μαζικής ανεργίας των πτυχιούχων. Η συμβολή εκπατρισμένων στο εξωτερικό Ελλήνων, ιδιαίτερα νέων, στα γράμματα, τις επιστήμες. Οι μικροί διάχυτοι πυρήνες δημιουργίας και ανησυχίας. Ακόμη και μια παιδαγωγική σχέση, σε διάκριση από τη σημερινή συμπλεγματική, που μπορούμε να αποκτήσουμε με την εύφορη ακόμα πολιτιστική κληρονομιά αυτού του τόπου.

Το Μέτωπο ως Διάλογος και Εργαστήρι

Ζούμε σε μια εποχή όπου δημαγωγικές δυνάμεις αναδεικνύονται ή διεκδικούν την εξουσία με δύο τρία απλουστευτικά συνθήματα.Buy American and hire American,o Trump. AunomduPeuple,ηMarinelePen.Είναι αναγκαίο και χρειάζεται μεγάλη ικανότητα για μια πολιτική δύναμη να συμπυκνώνει με ελάχιστες απλές λέξεις το πρόγραμμά της.

Γιατί να μην περιορισθούμε μόνο σε αυτό, με τα τρία συνθήματα που χωρούν άνετα σε μια αφίσα, χωρίς αναζητήσεις, λεπτομέρειες και πολυτέλειες; Τη στιγμή μάλιστα που η δυσφορία έναντι στο ευρώ πλησιάζει να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα;

Διότι δεν μπορεί να είναι δημαγωγικός ο χαρακτήρας της αριστεράς. Διότι η αριστερά αγωνιά για την ανασυγκρότηση του τόπου και όχι για μια κοινοβουλευτική κλοπή της τυπικής εξουσίας. Διότι η ευφυής κωδικοποίηση είναι εξαιρετικά χρήσιμη και για μας, αλλά εφόσον εκφράζει ένα επεξεργασμένο πρόγραμμα. Και κυρίως διότι η πολιτική δύναμη που θα ανοίξει ένα παράθυρο προς το φως στο τείχος της απελπισίας μιας ανήσυχης παγκοσμιοποιημένης γενιάς, που μαθαίνει στα ηλεκτρονικά μέσα πριν μάθει την αλφαβήτα, είναι εκείνη που θα έχει τον τελευταίο λόγο.

Η ύπαρξη ενός εναλλακτικού προγράμματος μετασχηματισμών είναι αναγκαία και για άλλο λόγο. Σήμερα οι δημόσιες υπηρεσίες δεν έχουν φτάσει στην καθολική κατάρρευση κι αυτό οφείλεται στην ανιδιοτελή θετική προσφορά όχι όλων, αλλά ενός σημαντικού τμήματος των εργαζομένων. Η εγκατάλειψη όμως των δημοσίων υπηρεσιών γεννά συνεχώς και απλώνει ένα κλίμα νοσηρότητας, παρακμής, γκρίνιας, εχθροτήτων, αδιαφορίας και κυνισμού.

Ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων μπορεί να φέρει έναν αέρα από μέλλον σε ένα αναερόβιο και μικροβιακό περιβάλλον. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα εδώ η εμπειρία από τη δημιουργία του ΕΣΥ, μια από τις θετικές αλλά ανολοκλήρωτες και προδομένες αλλαγές του τότε ΠΑΣΟΚ. Νέοι γιατροί και νοσηλευτές εισόρμησαν σε ένα ξεχαρβαλωμένο σύστημα, με υψηλή αυτοεκτίμηση λόγω της μισθολογικής αύξησης, με την αίσθηση των οικοδόμων μιας νέας υπηρεσίας υγείας με αποασυλοποίηση, με νοσοκομειακή αποκέντρωση, με πρωτοβάθμια περίθαλψη, με πόρους για οργάνωση διεθνών συνεργασιών, με επιστημονικά σεμινάρια και εκπαιδευτικές άδειες.

Η συνάντηση και οι συζητήσεις (που έχουν καταντήσει ατελείωτες) ανάμεσα σε οργανώσεις είναι χρήσιμες και αναγκαίες, όταν δώσουν επιτέλους καρπούς, για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της άποψης για ελευθερία από την Ευρωζώνη. Είναι πολύ μεγαλύτερη η ευρύτητα, το βάθος, η προσπάθεια που απαιτείται για ένα μέτωπο ανασυγκρότησης της πατρίδας μας και αναπτέρωσης των λαού μας.

Η αριστερά από μόνη της δεν αρκεί, μπορεί όμως να πυροδοτήσει και να δικτυώσει ένα τέτοιο εγχείρημα. Όπως είναι απαραίτητα τα πιο επαναστατικά στοιχεία από τον χώρο της εργασίας, τα πιο αυθεντικά στοιχεία των κινημάτων, είναι απαραίτητες οι πιο αξιόλογες πρωτοβουλιακές δυνάμεις του τόπου, ανεξάρτητα από τις γραμματικές τους γνώσεις.

Μια ευρύτερη κοινωνικοπολιτική συνάντηση, που δεν διστάζει να συμπεριλάβει τρελούς επιστήμονες, ασυμβίβαστους νέους, ανήσυχα πνεύματα, ανορθόδοξους θεωρητικούς, μανιακούς της πληροφορικής και της βιολογίας, πειραματικούς καλλιτέχνες, καταραμένους ποιητές. Μια συνεννόηση που μπορεί να βγάλει από τη μοναχικότητα πολυάριθμες μικρές συλλογικότητες αναζητήσεων και συζητήσεων σε επιστημονικούς χώρους, κύκλους φοιτητών, παρέες έμπειρων συνταξιούχων, ακόμα και νέων επιχειρηματιών.

Περίπλοκο και δύσκολο; Όχι, περιπετειώδες και δημιουργικό. Μέτωπο, εκτός από αλληλεγγύη και πάλη, είναι διάλογος. Είναι φαντασία. Είναι εργαστήρι. Μια διαδικασία που ο Αριστοτέλης θα ονόμαζε «ποιητική».-



πηγή sxedio-b.gr